૯. નિશાળ છું

જિંદગીની જ ભાષા સમજી શકાઈ નહીં,
આમ તો ખુદ આખેઆખી નિશાળ છું.

દર્દને ગાયા વિના જ રોયા કર્યું,
બુધ્ધિથી જ આમ કેવી આળપંપાળ છું.

ચહેરા પર આ કેવા ચહેરા પહેર્યા છે!
ખુદમાં ખુદથી જ એક પછી એક પાળ છું.

હસો નહીં મારી સામે આમ આવી રીતે,
સ્વપ્નમાં ય લાગે જાણે હોવાનું કોઇ આળ છું.

થાક લાગે કાંધને ય હવે તો પાંપણનો પણ,
દર્પણ પણ ચીસે, હું જ મારો કાળ છું.

ક્ષણોને કંઇક એવી રીતે ગૂંથી છે મેં,
મારી જ જાળમાં રચાયેલી જંજાળ છું.