કૃપા વરસે અહર્નિશ અપરંપાર,
મઝધારે કરાવે સંસાર સાગરપાર.
રોમેરોમ છેડાય હ્રદયવીણાના તાર,
પથ્થરે ભેદાય ભવોભવના તાર.
નજર ઝૂકે ને છૂટે ‘હું’કાર,
કેન્દ્ર પર ગૂંજી રહ્યો ‘ૐ’કાર
ચારેકોર પડઘાય એ જ ઘંટનાદ,
કણકણમાં સંભળાય એ બ્રહ્મનાદ.
૧૨ કૃપા
By Smita Trivedi
અમદાવાદની બી.ઍડ. કૉલેજમાં ૨૫ વર્ષ ઍસો. પ્રોફેસર તરીકે સેવા કર્યા બાદ હાલ નિવૃત્ત જીવનમાં સાહિત્ય, અધ્યાત્મ અને સંગીત સાથે પ્રવૃત્ત જીવનને માણી રહી છું. જીવનની પ્રત્યેક ક્ષણ એક નવો ઉઘાડ લઇને આવે છે, અને સતત નવું શીખવાની તક આપે છે.
View all of Smita Trivedi's posts.
અનુસંધાન 