તારી રચેલી અદ્ભુત માયાજાળ,
હરક્ષણ અચંબિત, હૈયે પડે ફાળ!
જન્મ આપી, ખડો કર્યો સંસાર!
શ્વાસ લઈ, સામો ધર્યો કાળ!
ભલે હો દૂર, કે સાવ અડોઅડ!
સતત લાગ્યા કરે તારી ઝાળ!
જ્ઞાન ફેંદું ને અજ્ઞાન લાગે હાથ,
ન આરો ઓવારો, તારા કેટલા માળ!
માથે આકાશ, પગ તળે અતુલ્ય ધરતી,
મહાકાય દીવાલો ઘડી, અમે બાંધી પાળ!
Like this:
Like Loading...
Related
Published by Smita Trivedi
અમદાવાદની બી.ઍડ. કૉલેજમાં ૨૫ વર્ષ ઍસો. પ્રોફેસર તરીકે સેવા કર્યા બાદ હાલ નિવૃત્ત જીવનમાં સાહિત્ય, અધ્યાત્મ અને સંગીત સાથે પ્રવૃત્ત જીવનને માણી રહી છું.
જીવનની પ્રત્યેક ક્ષણ એક નવો ઉઘાડ લઇને આવે છે, અને સતત નવું શીખવાની તક આપે છે.
View more posts
