રણ હતું જ્યાં રાતનું,
વન ઊગ્યું ત્યાં વાતનું!
કાચનું આખું નગર,
ઘર હતું ખેરાતનું!
સાવ નાની વાતમાં,
શું થયું સંગાથનું!
શ્વાસનો મેળો નથી,
શ્રાદ્ધ આ કઇ જાતનું!
છે ઘણું અંતર છતાં,
લાગતું બે હાથનું!
૪૭. કાચનું નગર
Posted bySmita TrivediPosted inકાવ્ય સંગ્રહ, દિવ્યેશ ત્રિવેદીTags:Anusandhan, અનુસંધાન, ગુજરાતી સાહિત્ય, Divyesh Trivedi, gujarati literature, Poetry
Published by Smita Trivedi
અમદાવાદની બી.ઍડ. કૉલેજમાં ૨૫ વર્ષ ઍસો. પ્રોફેસર તરીકે સેવા કર્યા બાદ હાલ નિવૃત્ત જીવનમાં સાહિત્ય, અધ્યાત્મ અને સંગીત સાથે પ્રવૃત્ત જીવનને માણી રહી છું. જીવનની પ્રત્યેક ક્ષણ એક નવો ઉઘાડ લઇને આવે છે, અને સતત નવું શીખવાની તક આપે છે. View more posts
