કોરી રેત પર આ કેવાં પગલાં અંકાયા?
દરિયો ઉલેચ્યો તો ય ભીંજાયા જ નહીં.
સુખના સરનામાં શોધતાં ચકલાં પાછાં ફર્યાં,
ચોખાનો દાણો, દાળનો દાણો મળ્યો જ નહીં.
કેટકેટલો ભાર હતો એ ડગલાં મહીં,
પાનખર ગયાં પછી વસંત આવી જ નહીં.
હૈયામાં હેતનાં ઢગલાં હતાં તરબતર,
છેડી દીધાં સૂર, ધૂન એકે મળી જ નહીં.
Like this:
Like Loading...
Related
Published by Smita Trivedi
અમદાવાદની બી.ઍડ. કૉલેજમાં ૨૫ વર્ષ ઍસો. પ્રોફેસર તરીકે સેવા કર્યા બાદ હાલ નિવૃત્ત જીવનમાં સાહિત્ય, અધ્યાત્મ અને સંગીત સાથે પ્રવૃત્ત જીવનને માણી રહી છું.
જીવનની પ્રત્યેક ક્ષણ એક નવો ઉઘાડ લઇને આવે છે, અને સતત નવું શીખવાની તક આપે છે.
View more posts
