અજંપો સળવળે વિશ્વાસમાં,
પછી ના કળ વળે નિશ્વાસમાં!
સમયનું શબ તરે આકાશમાં,
પ્રલય પણ ખળભળે આકાશમાં!
દિશાઓ દ્વાર થઈ સામે મળે,
હવાઓ રજ રળે ઉચ્છવાસમાં!
કદી ના માંગશો પાછું તમે,
હતું જે એ પળે સહવાસમાં!
વચનનું ક્યાં વજન વેંઢારવું,
કદી ના મૃગ મળે વનવાસમાં!
૬૪. સમયનું શબ
Posted bySmita TrivediPosted inકાવ્ય સંગ્રહ, દિવ્યેશ ત્રિવેદીTags:Anusandhan, અનુસંધાન, કવિતા, ગઝલ, ગુજરાતી સાહિત્ય, Divyesh Trivedi, Ghazal, gujarati literature, Poetry
Published by Smita Trivedi
અમદાવાદની બી.ઍડ. કૉલેજમાં ૨૫ વર્ષ ઍસો. પ્રોફેસર તરીકે સેવા કર્યા બાદ હાલ નિવૃત્ત જીવનમાં સાહિત્ય, અધ્યાત્મ અને સંગીત સાથે પ્રવૃત્ત જીવનને માણી રહી છું. જીવનની પ્રત્યેક ક્ષણ એક નવો ઉઘાડ લઇને આવે છે, અને સતત નવું શીખવાની તક આપે છે. View more posts
