મૌન ઘાંટા પાડતું,
શબ્દનાં શબ ગાડતું!
ચોતરફ સ્મશાન છે,
ચાર પગલાં છાંડ તું!
કોણ આકાશે જશે,
વાદળાંને ફાડતું!
એ ઘડી પણ આવતી,
ભૂત ભુવાને ઝાડતું!
ચાંચમાં ન ચેતના,
આંખમાં મન રાડતું!
એક કેવળ એક છે,
આ ગણિત ના માંડતું!
૬૬. એક કેવળ એક છે!
Posted bySmita TrivediPosted inકાવ્ય સંગ્રહ, દિવ્યેશ ત્રિવેદીTags:Anusandhan, અનુસંધાન, કવિતા, ગઝલ, ગુજરાતી સાહિત્ય, Divyesh Trivedi, Ghazal, Poetry
Published by Smita Trivedi
અમદાવાદની બી.ઍડ. કૉલેજમાં ૨૫ વર્ષ ઍસો. પ્રોફેસર તરીકે સેવા કર્યા બાદ હાલ નિવૃત્ત જીવનમાં સાહિત્ય, અધ્યાત્મ અને સંગીત સાથે પ્રવૃત્ત જીવનને માણી રહી છું. જીવનની પ્રત્યેક ક્ષણ એક નવો ઉઘાડ લઇને આવે છે, અને સતત નવું શીખવાની તક આપે છે. View more posts
