આકાશ થઇને આવ,
રુઝે જનમના ઘાવ!
આ રાત વેરી છે,
સૂરજ સમીપે જાવ!
શબ્દો હવે સૂના,
કેવળ રહ્યો છે ભાવ!
દરિયા મહીં છે કોણ,
કોની વહે છે નાવ!
આ મૌનનો અવસાદ,
કોને કહું હું રાવ!
તારા વિરહનો રાગ,
કીધા કરે છે ઘાવ!
મનમાં તરસનો વાસ,
છલછલ છલકતી વાવ!
અસ્તિત્વની ઓથે,
લાગ્યા બધાના દાવ!
સપનાં થયાં સૌ રણ,
પાણી હવે તું લાવ!
Like this:
Like Loading...
Related
Published by Smita Trivedi
અમદાવાદની બી.ઍડ. કૉલેજમાં ૨૫ વર્ષ ઍસો. પ્રોફેસર તરીકે સેવા કર્યા બાદ હાલ નિવૃત્ત જીવનમાં સાહિત્ય, અધ્યાત્મ અને સંગીત સાથે પ્રવૃત્ત જીવનને માણી રહી છું.
જીવનની પ્રત્યેક ક્ષણ એક નવો ઉઘાડ લઇને આવે છે, અને સતત નવું શીખવાની તક આપે છે.
View more posts
